Dokładnie 18 września minęły 4 miesiące odkąd jeżdżę tym samochodem i odkąd jeżdże za kierownicą wogóle . Dokładnie w ten sam dzień odbyłem swoją pierwszą dłuższą podróż. Była to trochę desperacka decyzja wywołana targicznym brakiem połaczeń mojego miasta z resztą Polski oraz nieopanowanej radości z pojawienia się dokumentu wcześniej niż było to zapowiadane. Celem mojej podróży była miejscowość Otrębusy pod Warszawą. Cordoba spisała się wyśmienicie, a ze względu na niezbyt wygórowane temeratury zewnętrzne brak klimatyzacji nie doskwierał i wystarczyło uchylenie tylnych szyb . Pomimo zerowego doświadczenia poczułem się za kierownicą jak ryba w wodzie. A sposób w jaki Cordoba ze mną wspołpracowała całkowicie mnie zadowalał. Silnik, choć troszkę słaby, zupełnie wystarczał. Nie zachęcał on do wyprzedzania co dla początkujacego kierowcy było akurat dobre . Następnego dnia czekała mnie podróż do Zakopanego, ale już nie Cordobą. Została ona w Otrębusach. A w docelową podróż udałem się tylko jako drugi kierowca. Miałem okazję prowadzić Forda Mondeo rocznik 2008 z silnikiem 2.0 benzyna 140km. 5 osób na pokładzie, pełny bagażnik - ale i tak samochód zrobił na mnie ogromne wrażenie . Zresztą prowadziłem po ciemku co dodatkowo wzmogło wrażenie. Po powrocie z z Zakopca do Otrębus czekała mnie jeszcze droga powrotna do Turku. Cordobą znów jechało się bez zarzutu.
Następne jazdy odbywały się już tylko po moim mieście co nie wymaga raczej wielkich umiejętnosci .
Kolejna podróż odbyła się w dzień zaraz po zakończeniu roku szkolnego. I znów kierunek Otrębusy . Także trasa mi znana. Jednakże cała wyprawa odbyła się z tą różnicą, iż zdecydowałem się na podróż po Warszawie. Szczerze muszę powiedzieć, że spodziewałem się gorszych wrażeń i więszego efektu "spocenia się" za kółkiem . Ale jazda po większym mieście bardzo mi się spodobała. A silniczek 1,4 w Seacie w zupełności wystarczył. Niestety wyjazd ten miał swój bardzo przykry moment - zarówno dla całej mojej rodziny jak i samej Cordoby. Mianowicie straciła ona swojego właściciela, czyli mojego dziadka. Odszedł w sobotę 25.06.2011r. W chwili obecnej w dowodzie rejestracyjnym nadal widnieje nazwisko dziadka, ale formalności spadkowe powoli się kończą i prawdopodobnie w tym miesiącu samochód zostanie przerejestrowany. Także można stwierdzić, że od tej cwhili samochód jest pod moją opieką. I straam się dbać o niego jak najlepiej potrafię.
Ostatnimi czasy nie byłem już Cordobą w żadnej dłuższej trasie. Ze względu iż były to wyjazdy rodzinne - zaznajomiłem się bardziej z Gecikiem. Śmigałem nim również po Warszawie, jak i po Poznaniu i Kaliszu. I tu pokusze się o delikatne porównanie obu samochodów. Pomimo tego, iż Hyundai ma 66km, a Cordoba 60km i na papierze ważą one dokładnie tyle samo to Cordobą jeździ mi się dynamiczniej. Jest to z pewnością zasługa wyższego momentu obrotowego. Są to co prawda wartości bardzo symboliczne, ale jak widać 60km wyciągnięte z 1,4 to nie to co 66km z 1,1. Na korzyść Hyundaia można wyciągnąć fakt używania klimatyzacji podczas większości tych jazd. Ale wydaje mi się, że te 6km powinno sprężarce klimy wystarczyć.

Podsumowując. Z czasem lubie Cordobę coraz bardziej i coraz przyjemneij mi się nią jeździ. Mam nadzieję, że razem z nią nauczę się jeszcze wielu rzeczy i zdobęde to, jakże cenne, doświadczenie. Liczę też na to, iż będę godnym następcą jej poprzedniego właściciela, bo tak zadbane auto, w tym wieku i z tym przebiegiem trzeba docenić i odpuścić mu te drobne mankamenty. Choć spodziewam się, że nigdy w mojej karierze motoryzacyjnej nie zawita już sedan (zwyczajnie ich nie lubię) to darowanemu koniowi się w zeby nie zagląda i jest to z pewnością najlepszy sedan jakim jeździłem