Wspomnień z wakacji ciąg dalszy. Po dłuższym pobycie w Mediolanie, w poniedziałek jedziemy w dalszą drogę. Cel na poniedziałek to Bugiallo nad jeziorem Como.
Link do trasy: http://goo.gl/maps/71WMt

Droga w miarę krótka, jak się później okazało jedna z ładniejszych. Zmęczeni Mediolanem (parno, duszno, wszędzie korki) jedziemy z powrotem w stronę Alp. Śmieszna sprawa, w Meidolanie człowiek czuję się jak w Warszawie - wszędzie płasko i nudno. Same góry pojawiają się tak z góra 5 km przed wjazdem w nie.

Tym razem objeżdżamy jezioro Como wzdłuż brzegu po stronie południowej i zachodniej. Najładniejszy przystanek na trasie to miasteczko Bellagio (już sama nazwa ładna). Bez zbędnych zachwytów - zdjęcia 1, 2 i 3.

Do Bugiallo dojeżdżamy w miarę wcześnie. Ostatni odcinek, wspinanie się znad brzegów jeziora po zboczu do miasteczka to przeżycia jak na rollercoasterze. Wąziuteńka dróżka, miejscami dziurawa, szerokości półtora samochodu, z jednej strony zbocze, z drugiej urwisko. Od czasu do czasu zza winkla wysuwa się samochód i kto ma bliżej do mijanki ten się cofa. Ale opłacało się zarezerwować nocleg w takim miejscu, bo raz że spokój, dwa że piękne widoki - zdjęcia 4 i 5.

Podsumowanie dnia z komputera pokładowego.

182 kilometry
średnie spalanie - 6,7 litrów
średnia prędkość - 46 km/h
czas przejazdu - 4:08

W Bugiallo spędzamy jeden dzień. Kolejny to podróż do Vens w dolinie Aosty. Link do trasy: http://goo.gl/maps/b4K28

Jak i wcześniej w planie mamy omijać autostrady, więc robimy przejazd przez Szwajcarię. Raz, że to zawsze jakaś atrakcja, dwa, że tam benzyna tańsza. Wszystko idzie zgodnie z planem aż do momentu, gdy w Lugano (SUI) nieopatrznie wjeżdżam na autostradę. Nieciekawie się zrobiło, bo tam trzeba wykupić winietkę. W dodatku cholernie drogą. Zjeżdżam pierwszym zjazdem i modlę się, co by mnie nikt nie namierzył. Przez ten wjazd na autostradę trzeba trochę nadrobić drogi, ale przynajmniej napatrzyliśmy się na szwajcarskie bogactwo.

Dzień miałem jakiś pechowy, bo we Włoszech też się w końcu gubię. Żeby nadrobić czas wjeżdżam na autostradę i jadę na czuja. Nie mam GPS-u, bo nie chcę. Zamordowałby całą przyjemność z wakacji. Lubię przeglądać mapy. Problem w tym, że w domu zostawiłem dobrą mapę i do tej pory jeździłem wedle drogowskazów, trochę na czuja i korzystając z gównianych wydruków z googlemaps. No ale w pewnym momencie to nie wystarczyło. Gdy już byłem blisko rozpaczy wstępuje na stację przy autostradzie i kupuję atlas. Po krótkich oględzinach okazuje się, że jechałem dobrze. Ale atlas i tak się przydał jeszcze nie raz.

Zanim przyjedziemy do Vens w planach mamy wjazd na Wielką Przełęcz Świętego Bernarda (2469 m.n.p.m.) na granicy szwajcarsko-włoskiej. Opłacało się pojechać. Widoki niezapomniane. Śniegu więcej niż dotychczas, zimno się zrobiło, a przez cały dzień był gorąc nie do wytrzymania. Że było fajnie wystarczy popatrzeć na zdjęcia - 6 i 7 to w drodze na przełęcz; 8, 9, 10 już na górze, a od 11 do 15 przy zjeździe.

Potem zjazd do Aosty i zaraz z powrotem wspinanie się w góry do miasteczka Vens. Najwyżej położony nocleg na naszej trasie - ponad 1700 m.n.p.m. Samo miasteczko też urocze - wszystkie dachy z kamienia i piękne widoki - jak na ostatnich zdjęciach.

Podsumowanie dnia z komputera pokładowego.

388,9 kilometrów
średnie spalanie - 6,5 litra
średnia prędkość - 52 km/h
czas przejazdu - 7:46

Próbujemy się napatrzeć na Alpy na zapas, bo kolejnego dnia jedziemy nad morze do San Stefano koło San Remo i zahaczymy też o Monaco. No ale to już później.