Kupiony przez przypadek bo akurat nie miałem czym przewieźć pralki i zmywarki na drugi koniec Polski. Po kolizji - uderzony w lewy tylny bok. Okazało się jednak, że niegroźnie i sama struktura nadwozia wraz z zawieszeniem jest nienaruszona. Dość uboga i rzadka przez to wersja z mechanicznym ręcznym hamulcem bez przedniego podłokietnika. Silnik po poprawkach, na pompie wtryskowej Siemensa. Doskonale się nadawał do tego samochodu, prawie nie miał turbodziury i z kompletem pasażerów potrafił utrzymywać 170 km/h na autostradzie na 6 biegu. I to wszystko z tego małego silniczka 1.5 dCi o mocy 105 kucy. Zresztą silnik bardzo udany, po początkowych plagach awarii wszystko poprawiono i do dziś ta seria K9K napędza sporo aut Renault, Nissana no i Mercedesa (Citana:)
Samochód, który w zasadzie zupełnie nie korodował, był miekki i komfortowy a przy tym dobrze i stabilnie się prowadził. Że nie zawsze tak jest przekonałem się w Oplu Merivie.
Największa zaleta małego diesla Renault była pod dystrybutorem. Mój rekord to cały bak przy średnim spalaniu 4.2 l. Po drodze odkryłem, że miał kręcony licznik i jak go sprzedawałem miał ok 400 tys km realnego przebiegu. Tak, psuł się, to w końcu Renault. Ale nadal go bardzo dobrze wspominam.