Aby kontynuować tradycję moich wpisów na ten temat, powinienem ichniejszy zatytułować "Seta pękła..." . Ale tam było o Fiatach (tu: https://www.autowcentrum.pl/blog/post/seta-pekla,15265/ i tu: https://www.autowcentrum.pl/blog/post/seta-pekla,32591), a tu jest Opel, więc postanowiłem nieco wydzielić nowy-stary wątek .

W rzeczy samej złamałem setkę w Astrze. To czwarta w mojej moto-historii. Jedynka z przodu pojawiła się dziś rano w drodze na zlecenie do Garwolina, tuż przed Zwoleniem. Tym razem zajęło to 2 lata, 7 miesięcy i 23 dni. To plasuje Opla na trzecim miejscu mojej małej hierarchii. Pierwsze jest Stilo - rok i 5 miesięcy. Drugi: Biały Bravo - rok i 10 m-cy. Czwarty: Czerwony Bravo - 2 lata i 8 m-cy.

Patrząc na powyższą klasyfikację przez pryzmat mojej pracy, to wyraźnie widać, że znów jestem pod kreską, tak jak to było za kadencji Czerwonego... Ale nie ma co narzekać, bywało gorzej, a i nie o tym tutaj się pisze .

Na cyfrę złożyło się głównie 219 wyjazdów służbowych (przejazdy rejestrowane w dzienniku pokładowym, wpisy dla Znajomych - przyp. autora) przeważnie u nas oraz po czeskiej stronie. Przez pierwsze 10 miesięcy jeżdżone było też po Słowacji, ale od kwietnia '18 skończyło się.

Eksploatacyjnie bardzo udane sto tysięcy. W serwisie bywałem tylko na przeglądy i wymianę opon. Bez kłopotów, nie licząc brzydko rdzewiejących zacisków hamulcowych po drugim sezonie zimowym. Sprawę opisywałem tutaj: https://www.autowcentrum.pl/blog/post/lato-19,36705/, ale żadnych działań nie podjąłem. Może wrócę do tematu na wiosnę.

Większych przygód drogowych udało się uniknąć. Z mniejszych - dwa razy niekontrolowanie zamknęły się lewe drzwi od blaszaka, gdzie parkuję. Rysy zostały na lewym błotniku i lusterku z tej strony. Raz za głęboko zaparkowałem pod klockiem i murek wieńczący miejsce parkingowe zostawił swoje "piętno" w postaci kleksa (lakier cały; trzeba wiedzieć, gdzie patrzeć) na tylnym zderzaku. Ostatnio też przygrzałem prawą, przednią felgą w krawężnik na wacherni, gdzie kołowałem do parkowania. Rysa dość znaczna została. Za ślimactwo swoje trzeba zapłacić...

Wizualnie zużycia czy przebiegu nie widać. Zewnętrznie jest kilka rys, o których wspomniałem powyżej i parę mini-odprysków na przednim zderzaku. Drogi mamy, jakie mamy. Wewnątrz - no, może trochę wysierścił się mój dywanik oraz przytarła nakładka pedału sprzęgła. Nie rzutuje to jednak na ogólną kondycję auta, którą subiektywnie oceniam na rewelacyjną.

Jedynym mankamentem, który do tej pory stwierdziłem, to pojemność baku. 48 l. Choć z drugiej strony ten mankament jest - w pewnym sensie - zaletą. Dlaczego? Trzeba tu porównania z Białym Bravo, który miał 58 l i będzie punktem odniesienia. Otóż Fiat do pokonania tego samego dystansu potrzebował 8.581 litrów Pb98 za 47.220 PLN. Opel - 7.648 litrów tej samej bezołowiowej za złotych 40.558. 933 litry i 6.600 złotych "oszczędności". 200 KM vs. 120 KM. A jeżdżąc obydwoma Bravo myślałem, że palą całkiem racjonalnie jak na turbobenzyny. Tymczasem Astrą wykręcam analogiczne przebiegi na jednym baku, a pod dystrybutorem zostawiam mniej. Owszem, bywam tam częściej - 189 vs. 164 na korzyść Fiata - ale tą "niedogodność" jestem w stanie zaakceptować bez szemrania . Czy ta wada jest zaletą? Dla mnie tak, ale pozostawiam pytanie otwarte.

Frajda z jazdy wciąż jest, z chęcią wsiadam za każdym razem . Jako narzędzie pracy sprawdziła się do tej pory znakomicie. Liczę na dalszą, owocną współpracę w tej kwestii

Podsumowując jednym słowem - chwalę sobie to auto po stu tysiącach i nie żałuję podjętej decyzji oraz wyboru. Kolejna stówka czeka...