Z ogromną satysfakcją, po dwudziestu czterech miesiącach eksploatacji Astry i przebyciu nią prawie 10 000 kilometrów, ogłaszam iż znalazł się jej godny następca, który będzie pełnił rolę samochodu żony, a zarazem drugiego auta w rodzinie! W trwającym długo castingu udział wzięło kilka pojazdów (m.in. Peugeot 308 I, dwa Peugeoty 2008 I, Ford EcoSport), ale z różnych względów żaden z nich nie wygrał tej rywalizacji. Dopiero mocna kandydatura Renault Mégane III spowodowała roszady w moim parku maszyn.

Na tle konkurencji świeżo sprowadzony z Niemiec trzynastoletni hatchback wyróżnił się bezproblemowym silnikiem (wolnossący benzyniak 1.6 16V o mocy 101 KM), niskim przebiegiem (niespełna 104 tys. km), bezwypadkową przeszłością, fabryczną powłoką lakierniczą oraz jedyną dotąd właścicielką (Turczynką). Doliczając do tego pozytywną reputację sprzedającego (w 2023 r. miałem od niego nabyć "207-kę" w kombi) i fakt zakupu zarejestrowanego już auta otrzymałem kompletną ofertę, z której trudno było nie skorzystać.

Dodatkowy atut stanowiła też możliwość spokojnego zweryfikowania stanu pojazdu w firmie szwagra, bez nadzoru handlarza. Pobieżna inspekcja przedzakupowa zwieńczona jazdą testową wychwyciła słabą wydajność klimatyzacji oraz niestandardowe dźwięki z okolic paska klinowego.

Bardzo dobra kondycja techniczno-wizualna "Megany" (nie licząc pojedynczych wgniotek po gradzie) skłoniła mnie do bezzwłocznego poinformowania sprzedawcy o chęci jej nabycia. W toku precyzowania szczegółów transakcji dostałem zapewnienie usunięcia przyczyny niesprawności "klimy", na które oczywiście ochoczo przystałem. Nazajutrz samochód trafił do specjalistycznego serwisu, gdzie uzupełniono układ brakującym czynnikiem chłodniczym w ilości około 220 g.

Po potwierdzeniu wykonania naprawy na dziś ustaliliśmy formalne dobicie targu. W tym celu udałem się pod Ostrów Wielkopolski, do miejsca zamieszkania importera. Co ciekawe, to ta sama wieś po której do dzisiejszego dnia porusza się mój ex "Peżok"! Tam w zamian za plik gotówki uzyskałem fakturę poświadczającą (współ)własność "Renówki".

Mając odpowiednie kwity w ręku przybyłem do zakładu detailingowego tymczasowo przechowującego francuski kompakt. Jako "dowód wdzięczności" pozwalający podziękować szwagrowi za pośrednictwo w biznesie zabrałem ze sobą flaszkę. Pomimo spotkania w garażu nie została ona jednak otwarta. Moim priorytetem było odebranie dwóch oryginalnych kart dostępowych, wycofanie auta z kolejki samochodów oczekujących na czyszczenie wnętrza i przełożenie na wiosnę terminu realizacji usługi. Niemniej najmilszą chwilę całego tego zamętu wywołał moment odpalenia motoru oraz wyruszenia w podróż w kierunku domu.

Aż ciężko mi to pojąć, że ledwo tydzień temu poznałem bliżej "Meganę", a teraz jest już moja. Jeszcze większe zdziwienie generuje kazus mało skrupulatnej lustracji pojazdu. Utożsamiając ją z Dacią, na starcie dałem jej spory kredyt zaufania wierząc, iż mnie nie zawiedzie i podobnie jak w przypadku spokrewnionego "Dustera" nasza współpraca ułoży się wzorcowo!