W znacznej mierze opóźnienia z dodawaniem motoblogów biorą się u mnie stąd, że na aWc czas płynie dość... leniwie 😆. Niech będzie. Muszę jednak wspomnieć, że śledzę swoją pasję do motoryzacji, oglądając się także wstecz.

1) Najświeższy numer "Classic Auto" uzmysłowił mi, że popularny Fiat Cinquecento ma już 30 lat swojego istnienia. O ludzie😳. Faktycznie byłem wtedy jeszcze juniorem na progu podstawówki. Byłem zdumiony designem... kołpaków i przedniego zderzaka, szokowały mnie też tylne lampy. Natomiast nie marzyłem o posiadaniu własnego. Bardziej zauroczyły mnie Punto I, potem Bravo i Alfa 156. Nigdy jednak nie miałem własnego auta z Włoch. Jako student podwożony modelem Cinquecento 700ED lub Young (?) nie mogłem się nadziwić koszmarnej kulturze pracy gaźnikowego motoru, trzęsącym się cieniutkim blachom, falującej masce i efektowi ogłuszania.

2) Jest coś takiego, że pamiętam przybliżone daty premiery wielu istotniejszych aut, które odegrały jakąś rolę w mojej wyobraźni. Dłużej wysilałem pamięć co do moich własnych lub będących w posiadaniu rodziny. Do pewnego momentu były to auta, których nie spodziewałem się posiadać. Mówiąc prościej, o innych autach marzyłem. Aż do złapania wirusa Hondy.

3) Daewoo Matiz, który w rodzinie pojawił się rok po debiucie, był dla mnie jakąś mglistą reminiscencją Fiata Luccioli. Ładny, ale koreański. Z muszlą-wachlarzem logo Daewoo jako d'Arts (co?) debiutował na tym samym salonie we Frankfurcie co Alfa 156, Fiat Palio Weekend, VW Golf IV i Astra III. Nie przepadałem za nim, choć przypadły mi do gustu różne rozwiązania. Sam bym też go nie kupił. Empirycznym wyborem były wtedy Fiaty i Daewoo, na których uczyły szkoły jazdy. Brat kupił Matiza jako pierwsze swoje auto w marcu 2000 roku, mimo że szkolił się na Uno. Taka była moda: dorwij auto na raty, nowe, małe, pięciodrzwiowe i koniecznie tej marki Daewoo. Nie lubiłem jej, byli to naturalni rywale ukochanych Fiatów. Mimo że niektóre modele koreański rysował twórca ukochanego pierwszego Punto wszech czasów. I lubiłem trochę Lanosy. Pod koniec studiów moim własnym autem został jednakże ten sam, wtedy już siedmioletni Matiz. O mieszanych uczuciach szybko zapomniałem.

Škoda Fabia. Pierwszej generacji nie znosiłem jako naturalnego wroga ulubionych Fiatów Punto. Do dziś nie rozumiem, czemu pierwsza "kropka" była tak niedopracowana i momentami gorsza od Uno, druga zaś tak brzydka zwłaszcza od liftingu. Swoją polubiłem w zasadzie jako... Roomstera. W rodzinie wystarczył jednak hatchback. Debiutował w 2007 roku (marzec), a w czerwcu wszedł do sprzedaży. Brat zainteresował się, zrobiliśmy jazdy próbne. Wyrwaliśmy z salonu model ekspozycyjny. Ja go odkupiłem po trzech latach oraz denerwujących usterkach Matiza. Druga moja Fabia była już nowa, ale biedniejsza.

Civic VIII. Zjawiskowy UFO, który spodobał mi się na równi z Grande Punto! Oba rozsądne cenowo, nie żadne auta marzeń. Niestety był za dużą awangardą. Ale Škoda Octavia II wsławiła się po lifcie fatalnym motorem 1.4 TSI. I wiosną 2010 roku wybór Brata padł na dość twarde, ale pancerne UFO.

4) Gdy zaś wchodziła nowa, kolejna generacja Civica, tzw. IX, byłem już wiernym fanem modelu. 12 września 2011 r., czyli już 10 lat temu (!) pojawiło się pierwsze zdjęcie tylnej lewej "ćwiartki" auta w białym lakierze i spojlerem "agrafką". Dwa dni potem pełne zdjęcia, białych, limonkowych i niebieskich hatchbacków. Polubiłem to auto. Jazda próbna była już obowiązkiem. Lepsze zawieszenie, cholernie sympatyczny kokpit i mniej chamskiego plastiku rekompensowało mi wygląd, który miejscami wydawał się naprawdę mniej piękny niż pierwszego UFO.

A teraz minęło 10 lat. Dwa i pół miesiąca temu.

5) Czy Wasze obecne auta też darzyliście taką atencją od chwili premiery? Czy czekaliście na ich debiut, wejście na rynek, jazdę próbną? Czy w ogóle pamiętacie ich pojawienie się w mediach?

Pozdrawiam i zapraszam do dzielenia się😁