Głupota? Kretynizm? Brak podstawowych zdolności myślenia? Nie wiem, jakie określenie najlepiej pasuje do opisania zachowania kierowcy, przez którego omal nie skasowałem boku mojego Bravo.

Ale po kolei. Jechałem drogą 466 w kierunku północnym, przejechałem nad autostradą A2 i chciałem skręcić w lewo na ślimaka prowadzącego do autostrady. Z daleka widać drogowskaz na Poznań, ograniczenie prędkości do 70 km/h i podwójna ciągła.

Dojeżdżam spokojnie do skrzyżowania, mając jakieś 60 km/h. Zauważyłem w lusterku bardzo spieszącego się osobnika, więc zawczasu włączyłem kierunkowskaz, aby wiedział, że będę skręcać. W tym samym czasie zacząłem też powoli hamować. Nie przeszkodziło to jednak tamtemu kierowcy, bo postanowił mnie wyprzedzić na tej podwójnej ciągłej tuż przed skrzyżowaniem. Krótko skomentowałem to zachowanie, hamując dalej. Zacząłem skręcać i nagle po lewej stronie zobaczyłem Fiata Punto, który również postanowił mnie wyprzedzić. Na samym środku skrzyżowania! Gwałtownie odbiłem w prawo, ostro hamując, a tamten odbił w lewo. Byłem pewien, że się walniemy, ale na szczęście tak się nie stało. Tamten kierowca jechał jednak zbyt szybko, aby wybronić się z tego odbicia w lewo i powędrował prosto do rowu. Szczęśliwie dla niego rów ten był płytki, więc bez problemu od razu z niego wyjechał. Obtrąbiłem gościa, popukałem się w czoło i spokojnie odjechałem w swoją stronę.

I co tu myśleć o takich ludziach? Pewnie zarówno ten pierwszy, jak i drugi jechali razem, bo oba samochody były na tymczasowych niemieckich blachach. Ciekawe, jak sobie potem tłumaczyli to zajście. A ponoć myślenie nie boli...