Samochód jest teoretycznie sprzedany. W rozliczeniu za nowe Suzuki Vitara. Do odebrania w kwietniu. A jaka była Honda. Wszędzie dojechała, nigdy nie zawiodła na drodze. Pakowny bagażnik to największa zaleta, zwłaszcza jak ma się takie hobby jak nurkowanie, a trzeba zabrać jeszcze namiot, rowery, dwóch pasażerów i psa. Niepraktyczna jasna tapicerka, rozjaśniała samochód i czyniła go bardziej "luksusowym" :)
Z wyprzedzaniem nie było problemów, chyba że auto było załadowane, wtedy trzeba było poczekać na brak przeszkód aż po horyzont. Usterki? Nie wliczam akcji gwarancyjnych. Padła cewka i był problem z diagnozą, ale się udało. Twarde plastiki nigdy nie skrzypiały, choć auto ma już 9 lat. Radio padło 3 lata temu, a odtwarzacz CD odtwarza już tylko oryginalne płyty, choć i te czasem przycina. Przednie siedzenia mniej wygodne niż w Sienie. Auto cięższe od Sieny i w górach zdecydowanie musiałam uważać aby się nie zakopać. Siena nie miała nigdy żadnych problemów.

Samochodzik sprawował się całkiem nieźle, jak na opinie o tym aucie. Przez 5 lat eksploatacji: brał olej w pierwszym roku - naprawa gwarancyjne usunęła problem i nigdy się już nie powtórzył, zgasły wszystkie światła prócz długich, w nocy - więc była masakra, ale przeżyłam, w 5-tym roku do wymiany rozrusznik. Jeśli chodzi o mechanikę, w serwisie przed sprzedażą stwierdzono, że wygląda jak nówka. W ciągu miesiąc po postawieniu w komisie, sprzedany za cenę jaką sobie zażyczyłam.

Kupiłam 5 letni samochód. Ponoć był po wypadku. Jeździłam ok 5 lat. W sumie byłam zadowolona, bo to był mój pierwszy, własny samochód. Mój i tylko mój. Jeździł po mieście i po całej Polsce. Nigdy mi nie stanął na drodze, jedynie raz wydech mi odpadł i obciachowy huk przykuł uwagę wszystkich dookoła. A potem nagle zdecydowałam się na zmianę, ale za diabła nie pamiętam czy był jakiś konkretny powód, czy też po prostu chciałam nowe auto.