To jest miłość od pierwszego wejrzenia, i to całej rodziny. Ten samochód po prostu się kocha, wybaczając drobne błędy. Ja już się najeździłem ekonomiczną niemiecką technologią VW, już sprawdzałem, jak to jest przy 200/h oraz jak się sportowo prowadzi. Teraz czas na relaks. Kierownica świetna w dotyku, dobra komunikacja z układem jezdnym, super pozycja kierowcy, dużo miejsca na nogi pasażerów. Wysokie zawieszenie, więc spoko przy krawężnikach. To auto aż się prosi, by jeździć zgodnie z przepisami. Po mieście - spokojnie, dostojnie. W trasie po wąskich dróżkach - 90 i pełna przyjemność. A po eskach wali do przodu, ile trzeba. Dużo fajnych rzeczy: chłodziarka na napoje, podświetlane miejsca na napoje, regulowana długość podłokietnika, niesamowite podświetlenie zegarów - jak poświata o poranku. No i ten wygląd, wygląd, wygląd. Siła, powaga, elegancja, seks, lekka agresja. To nie jest toyota dla milionów. Teraz jeszcze dodałem ciemne szyby i zbieram na felgi czarny mat. No co ja poradzę, że kocham ten samochód

Mój pierwszy samochód. Niestety, ciągle coś mu dolegało: hamulce, gaźnik, układ kierowniczy, wydech i oczywiście przeguby homokinetyczne. Za to złodzieje go rozkradali co miesiąc: reflektory, akumulator, kurtka zostawiona w środku. Takie były czasy

Zaskakująco wygodny po mieście i w trasie, chociaż głośny i dość awaryjny. Kilka razy wymieniałem tarcze sprzęgła, pompę paliwa ciągle uszczelniałem, zawory ciągle regulowałem, ogrzewanie (to słynne niezależne) nigdy nie działało, więc zimą woziłem szmatkę namoczoną roztworem soli i przecierałem marznąca szybę. Przy 125 na godzinę unosił się w powietrzu i przestawał reagować na kierownicę.
Zdjęcie trochę kłamie, był jasnobłekitny.

Szał i szok. Szukam zdjęć tego samochodu i na razie nie mogę znaleźć. To zamieszczone zrobiłem komórką telewizorowi odtwarzającemu kasetę VHS. Kolory są oszukane. Tu już nie ma folii na szybach bocznych, bo policja się czepiała.
Auto kupione od lakiernika, który zaszalał trzema kolorami: szafir, złocień i bordo. Przód: dzióbek z następnej generacji. Do tego spojlery i czarne szyby. Musiałem trąbić, bo ludzie jechali koło mnie i gapili się w bok, a tu czerwone światła blisko. Policja mnie łapała tylko po to, żeby obejrzeć samochód. Niezły silnik 7 litrów na trasie (po dodaniu elektronicznego zapłonu). Niestety korozja od spodu go zżarła. Nie chcieli dać pieczątki.

To był strzał w 10. Świetne prowadzenie, szczególnie na nowych amorach i dobrych oponach, elegancja kokpitu (prosto z A3). Satysfakcja OK od 6 lat. No cóż, wymieniłem skrzynię, ale ile można w XXI wieku mieć jedną skrzynię?

Absolutnie bezawaryjny, dynamiczny, dość oszczędny, niewkurzający. Sprzedałem, bo... Chciałem pojeździć czymś jeszcze lepszym, z lepszymi fotelami z przodu, no i czymś czarnym...